Brak jednego zęba a implant. Czy warto?
Usunięcie zęba to rozwiązanie ostateczne, choć w niektórych przypadkach nieuniknione. Zawsze podkreślamy, że już brak pojedynczego zęba powinien być odbudowany protetycznie – w trosce o zachowanie w zdrowiu pozostałych zębów.
Protezy ruchome są rozwiązaniem ekonomicznym, lecz kłopotliwym, choćby z punktu widzenia codziennej higieny jamy ustnej. Rozwiązaniem, które pozwoli całkowicie zapomnieć o posiadaniu sztucznego zęba, jest implant.
Czas działa na niekorzyść
Mogłoby się wydawać, że brak jednego zęba to nic wielkiego. Jednak wraz z upływem czasu od usunięcia zęba, w szczęce lub żuchwie postępuje proces atrofii, czyli naturalnego zaniku kości. Podczas przeżuwania jedzenia siły fizyczne przenoszone są na zęby sąsiadujące z luką. Mówiąc prościej, zęby pozostające w łuku muszą sprostać większym przeciążeniom niż gdyby były w komplecie. Przeciążenia i postępujący zanik kości mogą powodować stopniowe przemieszczanie się zębów w łuku. Zmieniają się warunki zgryzowe i rysy twarzy.
Każdy brak zęba należy uzupełnić protetycznie, nawet jeżeli zlokalizowany jest on w bocznym odcinku łuku i nie jest widoczny w uśmiechu.
Dlaczego implant?
Implant zastępuje korzeń utraconego zęba, dlatego skutecznie zapobiega zanikowi kości. Korona na implancie przenosi siły fizyczne podczas żucia na kość, przez co pacjent ma wrażenie, jakby gryzł własnym, naturalnym zębem. Implant tkwi w kości nieruchomo – pacjent nie musi martwić się o zdejmowanie protezy do czyszczenia czy o dyskomfort podczas jedzenia i uśmiechu. Odbudowa na implancie spełnia najwyższe standardy estetyczne – jest nie do odróżnienia od pozostałych zębów. Ponadto implantacja nie wymaga opracowania (szlifowania) zębów sąsiadujących z luką. Przy dbałości o higienę i systematycznych wizytach kontrolnych takie uzupełnienie ma w zasadzie dożywotnią trwałość.
Skrócony schemat zabiegu implantacji:
– znieczulenie,
– odsłonięcie dziąsła,
– wykonanie osteotomii – otworu pod implant (stomatolog nawierca go za pomocą specjalnych wierteł),
– umieszczenie implantu w kości,
– założenie szwów,
– gojenie i osteointegracja (zrastanie) implantu z kością – czas 3-6 miesięcy,
– założenie właściwej korony porcelanowej (w międzyczasie pacjent korzysta z korony tymczasowej).
Zabieg implantacji przeprowadzany jest w warunkach pełnej aseptyki i sterylności. Pacjent nie odczuwa bólu ani dyskomfortu.
